دستور خط زبان گفتار فارسی (2)
قسمت دوم:
دستور خط زبان گفتار فارسی
با توجه به آنکه در هیچ کجای ادبیات ایران رسم الخطی برای نوشتار زبان گفتار تدوین وتصویب نشده است ، تا کنون تمامی اشخاصی که برای ثبت آثار خود نیاز به استفاده از این گونه از زبان پیدا کرده اند با رسم الخطی مخصوص به خود و معمولن بدون قاعده به نگارش این زبان پرداخته اند. حتا شاملوی بزرگ که از دقیق ترین شاعران در زمینه ی رعایت رسم الخط واحد بوده است برخی از واژه های تغییر یافته در زبان گفتار را در اشعار مختلف با شکلهای مختلف نگاشته است . لذا خواننده ای که برای اولین بار ( و حتی در برخی موارد برای چندمین بار ) با این زبان برخورد داشته باشد ، دچار سردرگمی شده وبرای درک کامل جملات مجبور به خواندن چند باره ی یک جمله خواهد شد . این نوشتار سعی بر آن دارد تا به منظور یکپارچه سازی شکل ظاهری زبان گفتار در گونه های مختلف ادبی رسم الخط مشترکی را پیشنهاد دهد تا هم نویسندگان آثار خود را با شکل یکسان و زیباتری ارئه دهند و هم مخاطبان با در نظر گرفتن بندهای این نوشتار ، ساده تر با رسم الخط متن مورد نظر ارتباط برقرار کنند . این دستورخط میتواند در شعرهای گفتار ( کلاسیک و نو ) ترانه های با زبان گفتار ، قصه های کودکانه ، دیالوگ های گفتار در داستانها و فیلم نامه ها و دوبله های زیرنویس شده ی فیلم های جهان کاربرد داشته باشد . در تدوین این رسم الخط بر پنج اصل اساسی تکیه شده است که به ترتیب اولویت در زیر آورده شده است .
ادامه دارد ....
منبع : کتاب جنون منطقی
دکتر افشین یداللهی
